Suomalaisessa mediassa on ollut esillä enemmäkseen vain yksipuolinen näkökulma Anton-tapahtumista. Tasapuolisuuden vuoksi tarjoan puheenvuoroa Antonin äidille (Rimman suostumuksella).
Rimma Salonen (käännös venäjästä):
”Olen hyvin pahoillani siitä, että puhun huonosti suomea, enkä itse pysty kertomaan tilanteesta. En ymmärrä mitään politiikasta, en myöskään oikeusjärjestelmän kiemuroista, ainoa asia, mitä olen aina halunnut, on olla poikani kanssa, kuten mikä tahansa normaali äiti. Mutta se aamu, jolloin olimme Antoshan kanssa menossa kirkkoon ja jolloin poistuessamme talosta, poikani otettiin minulta ja vietiin pois, muutti kaiken meidän elämässämme. Nyt saan tavata Antoshan vain 2 kertaa kuukaudessa 2 tunnin ajan "puolueettomalla alueella" (toisessa kaupungissa) sosiaalityöntekijöiden ollessa läsnä ja poliisin valvonnassa.
Koska meille poikani kanssa ei ole sallittu kommunikoida äidinkielellämme, enkä minä pysty ilmaisemaan kaikkea suomeksi, on turvauduttava hieman erikoiseen viestinnän muotoon välittäjän kautta.”
Koska meille poikani kanssa ei ole sallittu kommunikoida äidinkielellämme, enkä minä pysty ilmaisemaan kaikkea suomeksi, on turvauduttava hieman erikoiseen viestinnän muotoon välittäjän kautta.”
(Alempana Äidin viesti pikku Antonille: Antosha ja Antoshenka tarkoittavat Anton-kulta)
"Pikkupupuni, viime tapaamisessamme, sanoit, että rakastat ja ikävöit minua. Minäkin rakastan sinua ja kaipaan sinua valtaavasti. Joka päivä ajattelen sinua ja olen huolissani. Voitko hyvin, söitkö kunnolla puuroa? Mitkä ovat nyt sinun suosikki kirjoja? Muistatko, pikkuinen kissanpentuni, kuinka luin sinulle Teremok (Eläintalo)- satua, minä lauloin ja sinä autoit minua suloisella lasten äänelläsi esittäen pikkuhiirulaista, pupua ja viekasta kettua .... ja kuinka innokkaasti askartelimme yhdessä. Kuinka me opettelimme runoja ja sitten sinä lausuit niitä muille lapsille ja esiinnyit lasten juhlissa. Kun olit menossa nukkumaan, hait pienen pehmokoirasi, halasit sitä hellästi, laitoit sen pikku tyynyllesi ja pyysit minua suudella teitä ennen nukkumaan menoa!
Tiedän, kulta, ettet ymmärrä, miksi äiti ei voi nyt olla aina lähellä, mutta haluan sinun tietävän, että äitisi ei koskaan hylkää sinua, ja henkisesti olemme erottamattomia. Erilaisista koettelemuksista huolimatta, äidin rakkaus voittaa kaikki esteet.
Antoshenka, muista, että joka yö, kun äitisi menee nukkumaan, olet mielessäni, ja herätessäni olet ajatuksissani. Minun pikku mehiläiseni, yritetään kestää ja sitten kaikki järjestyy. En voi unohtaa, kuinka muutama päivä ennen pitkää erossaoloamme, menit nukkumaan, otit minut pikkusyliisi ja kysyit jännittyneenä:" Äiti-kulta, mitä minä teen, jos sinua ei ole?" Sinä iltana en kiinnittänyt sanoihisi erityistä huomiota, mutta kun meidät yllättäen erotettiin, ymmärsin kaikki sinun pikkulapsen pelkosi!”
"Pikkupupuni, viime tapaamisessamme, sanoit, että rakastat ja ikävöit minua. Minäkin rakastan sinua ja kaipaan sinua valtaavasti. Joka päivä ajattelen sinua ja olen huolissani. Voitko hyvin, söitkö kunnolla puuroa? Mitkä ovat nyt sinun suosikki kirjoja? Muistatko, pikkuinen kissanpentuni, kuinka luin sinulle Teremok (Eläintalo)- satua, minä lauloin ja sinä autoit minua suloisella lasten äänelläsi esittäen pikkuhiirulaista, pupua ja viekasta kettua .... ja kuinka innokkaasti askartelimme yhdessä. Kuinka me opettelimme runoja ja sitten sinä lausuit niitä muille lapsille ja esiinnyit lasten juhlissa. Kun olit menossa nukkumaan, hait pienen pehmokoirasi, halasit sitä hellästi, laitoit sen pikku tyynyllesi ja pyysit minua suudella teitä ennen nukkumaan menoa!
Tiedän, kulta, ettet ymmärrä, miksi äiti ei voi nyt olla aina lähellä, mutta haluan sinun tietävän, että äitisi ei koskaan hylkää sinua, ja henkisesti olemme erottamattomia. Erilaisista koettelemuksista huolimatta, äidin rakkaus voittaa kaikki esteet.
Antoshenka, muista, että joka yö, kun äitisi menee nukkumaan, olet mielessäni, ja herätessäni olet ajatuksissani. Minun pikku mehiläiseni, yritetään kestää ja sitten kaikki järjestyy. En voi unohtaa, kuinka muutama päivä ennen pitkää erossaoloamme, menit nukkumaan, otit minut pikkusyliisi ja kysyit jännittyneenä:" Äiti-kulta, mitä minä teen, jos sinua ei ole?" Sinä iltana en kiinnittänyt sanoihisi erityistä huomiota, mutta kun meidät yllättäen erotettiin, ymmärsin kaikki sinun pikkulapsen pelkosi!”
Rimman alkuperäinen viesti:
Откровение матери и письмо сыну
Очень сожалею, что плохо говорю по-фински и не могу сама рассказать о сложившейся ситуации. Я ничего не понимаю в политике и в сложностях системы правосудия, единственно чего я всегда хотела, это быть со своим сыном, как любая нормальная мать. Но то утро, когда мы с Антошей собирались в церковь и когда, выходя из дома, моего сына забрали и увезли, изменило всё в нашей жизни. Мы с Антошей теперь можем общаться только 2 раза в месяц по 2 часа на "нейтральной территории" (в другом городе) в присутствии социальных работников и под надзором полиции.
Т.к. нам с сыном запрещено общаться на родном языке, а я не могу всего выразить по-фински, то приходится прибегать к такой своеобразной форме общения через посредника.
"Заянька, во время прошлой встречи ты сказал, что любишь и скучаешь. Я тоже очень люблю тебя и скучаю. Каждый день думаю о тебе и волнуюсь. Здоров ли ты, хорошо ли покушал кашку? Какие сейчас у тебя любимые книжки? Помнишь, котёнок, как мы читали с тобой cказку про теремок ,я пела а ты подпевал детским своим голоском и за маленького мышёнка и за зайчика и за хитренькую лисичку ....и как тебе нравилось заниматься со мной по детским пособиям.Как мы учили стишки,а потом ты их разказывал другим деткам и выступал на утренниках.Ложась спать искал своего маленького собаченка,обнимал лаского и укладывал с собою на подушечку и просил меня вас перед сном поцеловать!
Знаю, солнышко, что ты не понимаешь, почему мама не может всё время быть рядом, но я хочу, чтобы ты знал, что мама тебя никогда не бросит и мысленно мы неразлучны. Что бы ни выпало на мою долю, материнская любовь преодолеет любые преграды.
Антошенька, помни, что каждый вечер мама ложится спать, думая о тебе, и просыпается с мыслью о тебе. Пчёлка моя маленькая, будем мужественно переносить испытания и всё потом будет хорошо." Мне не забыть, как за несколько дней перед долгим расстованием,ложась спать ты меня своими рученками обнял и тревожно спросил:"Мамочка,что я буду делать если тебя не будет"?В тот вечер я не придала значения твоим словам,а когда нас разлучили внезапно,поняла все твои детские переживания!
Очень сожалею, что плохо говорю по-фински и не могу сама рассказать о сложившейся ситуации. Я ничего не понимаю в политике и в сложностях системы правосудия, единственно чего я всегда хотела, это быть со своим сыном, как любая нормальная мать. Но то утро, когда мы с Антошей собирались в церковь и когда, выходя из дома, моего сына забрали и увезли, изменило всё в нашей жизни. Мы с Антошей теперь можем общаться только 2 раза в месяц по 2 часа на "нейтральной территории" (в другом городе) в присутствии социальных работников и под надзором полиции.
Т.к. нам с сыном запрещено общаться на родном языке, а я не могу всего выразить по-фински, то приходится прибегать к такой своеобразной форме общения через посредника.
"Заянька, во время прошлой встречи ты сказал, что любишь и скучаешь. Я тоже очень люблю тебя и скучаю. Каждый день думаю о тебе и волнуюсь. Здоров ли ты, хорошо ли покушал кашку? Какие сейчас у тебя любимые книжки? Помнишь, котёнок, как мы читали с тобой cказку про теремок ,я пела а ты подпевал детским своим голоском и за маленького мышёнка и за зайчика и за хитренькую лисичку ....и как тебе нравилось заниматься со мной по детским пособиям.Как мы учили стишки,а потом ты их разказывал другим деткам и выступал на утренниках.Ложась спать искал своего маленького собаченка,обнимал лаского и укладывал с собою на подушечку и просил меня вас перед сном поцеловать!
Знаю, солнышко, что ты не понимаешь, почему мама не может всё время быть рядом, но я хочу, чтобы ты знал, что мама тебя никогда не бросит и мысленно мы неразлучны. Что бы ни выпало на мою долю, материнская любовь преодолеет любые преграды.
Антошенька, помни, что каждый вечер мама ложится спать, думая о тебе, и просыпается с мыслью о тебе. Пчёлка моя маленькая, будем мужественно переносить испытания и всё потом будет хорошо." Мне не забыть, как за несколько дней перед долгим расстованием,ложась спать ты меня своими рученками обнял и тревожно спросил:"Мамочка,что я буду делать если тебя не будет"?В тот вечер я не придала значения твоим словам,а когда нас разлучили внезапно,поняла все твои детские переживания!
